U bent hier

Mongruel, Georgine (1861 - 1953)

, Charleroi -
Mongruel Georgina
Social Media: 

Georgine Catherine Eugénie Léonard Mongruel werd op 1 april 1861 geboren in Charleroi en overleed in 1953 in Rio de Janeiro, Brazilië. Ze was de dochter van dr. Léon Léonard, medicus en ingenieur, en van Emma Eugénie Bernard. Toen ze amper drie dagen oud was, overleed haar moeder.

Vanwege haar ondeugende temperament werd ze geregeld gestraft door haar vader, die haar opsloot in haar kamer en haar als straf proza ​​en poëzie van klassieke auteurs liet kopiëren. De straf draaide in het tegendeel uit en zorgde ervoor dat Georgina een voorliefde voor poëzie kreeg. Toen ze haar vader haar eerste gedicht liet zien, kreeg ze een berisping en mocht ze niet meer schrijven. Zij bleef echter in het geheim schrijven. Ze werd groot gebracht door een Engelse verpleegster en leerde Engels spreken, later door een Duitse fraulein en leerde aldus ook Duits. Het zou haar van pas komen in Brazilië, deelstaat Paraná, waar zij met Duitse immigranten in Germaanse kolonies zou kennis maken.

Haar grootvader, dr. Desiré Verwort, advocaat en professor, promootte de publicatie van haar eerste werken die ze ondertekende onder het pseudoniem Rose Fernande. Onder de voogdij van haar grootvader ontwikkelde ze een verfijnde muzikale opleiding en op 21-jarige leeftijd studeerde Georgine af aan de Parijse School voor Muziek en Schone Kunsten. Ze keerde terug naar België, waar ze wiskunde en geesteswetenschappen studeerde aan de Universiteit van Bergen. In 1885 begon ze te werken als correspondente voor de kranten Moniteur Universel, in Brussel, en Mercure de France. Ze trouwde in 1885 met Hyacinthe Dieudonné. En een jaar later werd haar zoon Georges geboren. In 1890 overleed haar echtgenoot. Een tweede huwelijk met de Parijse ingenieur en koopman, Maurice Émile Mongruel, leidde haar naar Brazilië. Begin 1891 vestigden zij zich in São Paulo en werd hun zoon Roberto Emílio geboren. Haar echtgenoot werkte in de boemende koffiehandel. Georgine ontving een uitnodiging om directrice te worden van een kunstacademie in Buenos Aires, Argentinië. Toen ze met haar familie erheen reisde, brak de schroef van de stoomboot nabij de havenstad Paranuguá, deelstaat Paraná. Omdat het herstel weken zou aanslepen bezochten ze Curitiba, de hoofdstad van Paraná. Tijdens een bezoek aan de Kunstacademie was de plaatselijke directeur in de wolken met de veelzijdige talenten van Georgine en stelde haar voor aan de gouverneur. Prompt kreeg ze het aanbod om aan de slag te gaan als teken-, zang- en muzieklerares. De familie besliste om in Curitiba te blijven, temeer omdat al wie Frans sprak, en zeker wie uit Parijs kwam, in het begin van de 20ste eeuw, in hoog aanzien stond bij de provinciale elite.

Georgine was een uitstekende componiste en toondichtte verzen van de Braziliaanse dichters Ismael Martins, Guerra Junqueiro en Emiliano Perneta. Ze werkte als correspondente voor tijdschriften in onder andere Parijs, België, Argentinië, Uruguay, Rio de Janeiro en Curitiba, de Braziliaanse krant Diário da Tarde en het tijdschrift Fon-Fon. Ze richtte mee het Colégio Paranaense op in Curitiba, ze was erevoorzitter van het Instituto Neo-Pitagórico, corresponderend lid van de Academia de Letras José de Alencar, stichtend lid van het Centro de Letras do Paraná en beschermvrouw van de Academia Feminina de Letras do Paraná.

Mongruel Georgina FalecimentoZe verhuisde in 1922, op 61-jarige leeftijd, naar Rio de Janeiro, waar ze lesgaf aan het Colégio Anglo-Americano. Ze verdedigde het recht van vrouwen op onderwijs en werk, maar was tegen de suffragettes.

In 1950 ontving ze in Parijs het ereteken Civile Nationale Française.

Haar literaire productie, geschreven in het Frans, is vrijwel geheel gericht op poëzie.

Ze stierf op 26 december 1953, 92 jaar oud, in Rio de Janeiro.

Mongruel Georgina Sous le charme

Individuele werken

Avril éternel renouveau. Montes & Pereira, Ponta Grossa, 1952. (poëzie)

La dernière chevauchée! Rio de Janeiro: Edição da autora, 1952. (poëzie)

Sous le charme. Curitiba: Instituto Neo-Pitagórico, 1947. (proza en vers)

Collectief werk

CENTRO PARANAENSE FEMININO DE CULTURA. Um século de poesia: poetisas do Paraná. Curitiba: Imprensa Oficial do Estado, 1953.

Enkele van haar gedichten staan on line.

In de stad São Paulo ze vereeuwigd met de straatnaam "Rua Georgina Mongruel" in de wijk Jardim São João.

Bronnen:

livro mulheres belgasMeer informatie over Georgine Mongruel kan u lezen op p. 66 - 75, van het boek "Raízes belgas, trajetórias brasileiras: Oito mulheres belgas e suas jornadas no Brasil"