Expo Ilhota Linha do Tempo

Oprichting van de provincie Santa Catarina, na afkondiging van de onafhankelijkheid van Brazilië. 

Met de aankomst van 166 Duitse immigrantengezinnen in São Pedro de Alcântara begint de Europese kolonisatie in Santa Catarina.

Het haventje Itajahy wordt onderdeel van Porto-Bello. 

Oprichting van de parochie Santíssimo Sacramento de Itajahy.

Verkennende reis van Charles Van Lede van de rivier Itajaí-Açu van 31 maart tot 4 april. In zijn dagboek schrijft hij:
De parochie Itajaí bestaat uit een vijftigtal huizen, verspreid langs de oevers van de rivier, bij de monding en langs het strand. Itajaí heeft een kleine kerk en enkele kleine scheepswerven, het is de zetel van een vrederechterskanton en de residentie van Alves Ramos, luitenant-kolonel van de Nationale Garde.

Op 24 augustus vertrekken tussen de 110 en 114 Belgische immigranten vanuit de haven van Oostende richting Brazilië met het zeilschip "Jan Van Eyck".

Op 31 oktober komt het schip aan in Rio de Janeiro met 109 personen aan boord.

Op 9 november verlaat het schip "Jan Van Eyck" Rio de Janeiro en zet het koers naar Santa Catarina.

Op 17 november worden 107 Belgische migranten in Desterro (het huidige Florianópolis) ontvangen door Charles Sheridan, consul van België, en Charles Van Lede. Hier vernemen ze dat het contract dat ze in Brugge ondertekenden gewijzigd is. Ze zullen gevestigd worden op particuliere grond aangekocht door Van Lede. Een groep van 17 kolonisten gaat niet akkoord met de wijzigingen, verlaten de groep en vestigen zich in de gemeente São José waar ze zelf gronden kochten. De overige 90 gaan met Van Lede aan boord van een kustjacht en varen naar de haven van Itajaí en vervolgens stroomopwaarts richting Ilhota.

Aankomst van 90 Belgische immigranten in Ilhota op 27 november en begin van het rooien van het oerwoud en de bouw van een ranch.  

De Belgische kolonie in Ilhota bestaat al uit 16 lemen huizen. Langs de rivier is een pad aangelegd en er werd een terrein voorbehouden voor het spelen van jeu de boules. De 25 ontboste hectaren leveren de eerste bonenoogst op.

De kolonisten planten zwarte bonen, aardappelen en, op de scheidingslijnen van de terreinen, koffie en sinaasappelbomen. Er zijn plannen om suikerriet, tabak, vlas, indigo en kanariegras te verbouwen, en om een kerk, een handelsgebouw en meer wegen te construeren voor de huisvesting van nieuwe kolonisten. 

Van Lede keert terug naar België en laat de kolonie achter onder leiding van de Belg Joseph Philippe Fontaine, die in 1844 samen met de kolonisten van Oostende naar Brazilië reisde.

Op 28 juli wordt de oprichting van de Belgische kolonie door de Braziliaanse Kamer van Afgevaardigden goedgekeurd.

Bij een bezoek op 4 januari stelt de Belgische consul vast dat het werk is stilgelegd en dat de Belgische kolonie in een erbarmelijke toestand verkeert als gevolg van onenigheden tussen de directeur en de kolonisten.

Op beschuldiging van smokkel neemt de rechter van Desterro op 21 mei voorwerpen in beslag die met het schip "Jan Van Eyck" uit België zijn meegebracht. 

Op 30 mei 1846 gaan 20 volwassenen en 3 kinderen aan boord van het Belgische schip L'Adèle, onder leiding van kapitein Cornelissen. Vanuit de haven van Antwerpen zet de zeilboot koers naar Santa Catarina, waar de migranten zich zullen vestigen nabij de bestaande Belgische kolonie.

In augustus komt de brik L'Adèle in Desterro aan. De douane behandelt de bemanning en passagiers slecht en eist buitensporige taksen op voorwerpen voor persoonlijk gebruik, zoals landbouwgereedschap en familiefoto's, die normaal vrijgesteld zijn. 

Op 17 juli eist Fontaine, directeur van de kolonie, van de kolonisten de ondertekening van een document waarin zij bevestigen dat zij de voor hun levensonderhoud noodzakelijke levensmiddelen en proviand hadden ontvangen.

De kolonist Leonard Vandergucht beschuldigt directeur Fontaine ervan de twee schepen, het bouwmateriaal voor Van Lede's huis en de kerkklok te hebben verkocht.  

Directeur, Fontaine, draagt in september de leiding van de kolonie over aan de Belg Gustave Lebon. Gustave was in 1844 meegereisd met de eerste groep kolonisten.